Grunwaldzka 6 - Helios 1919 rys. Leonard Czarnota

 

Do 1894 r. kamienica przy obecnej ul. Grunwaldzkiej 6 należała do rodziny Lustigów. Kolejni właściciele Alfred i Bertha Czyganowie (Cyganowie) otworzyli w niej drugą w mieście aptekę Św. Barbara (St. Barbara – Apotheke). Znajdowała się ona po prawej stronie wejścia do kamienicy. Po lewej stronie znajdowały się pomieszczenia sklepowe.

W 1913 r. Bertha Czygan oraz właściciel sąsiedniej posesji ul. Pszczyńska 8 (Plesserstrasse 8) Ludwig Pietrikowski połączyli swoje sklepy, przebijając przejście pomiędzy kamienicami.

W 1919 r. pomieszczenia sklepu w kamienicy Pszczyńska 6 zostały przebudowane na salę kinową. Prace budowalne wykonała firma Georga Zobela z Królewskiej Huty na zlecenie Karla Biewalda – również z Królewskiej Huty. Wybudowano podłogę, która wznosiła się stopniowo do metra w stronę podwórza. Dzięki upadowi podłogi widzowie nie zasłaniali sobie nawzajem ekranu. Kino miało 152 miejsca siedzące, a jego rozbudowa w podwórzu umożliwiła urządzenie operatorni i przewijalni. Od strony ulicy witrynę sklepową zastąpiono miniaturową kasą szer. 1,20 m. Po obu stronach kasy urządzono wejście i wyjście z kina, nad którymi zamieszczono na całej długości fasady byłego sklepu szyld Lichtspielhaus „Helios”. W 1925 r. kino przejął Paweł Wolf, który był również właścicielem mysłowickiego kina Union oraz posiadał udziały w rudzkim kinie Piast.

Następni właściciele kamienicy Pszczyńska 6, J. Tichauer i Józef Gdynia, w 1929 r. wydzierżawili kino Franciszkowi Kiedroniowi. W 1933 r. Franciszek Kiedroń wraz z właścicielami kamienicy dokonał przebudowy pomieszczeń kina. Plany opracowała i roboty przeprowadziła firma budowlana Józefa Matuszka z ul. Katowickiej 7. W podwórzu podniesiono przybudówkę będącą częścią kina i wybudowano ubikacje. Przebudowano również wejście i wyjście z kina od strony ulicy i powiększono pomieszczenie kasy. Podczas tych robót rozbudowano także wentylację, która do tej pory nie była wystarczająca. Kino było tak ciasne, że nazywane je potocznie „Flohkiste”, co oznaczało skrzynkę pcheł. Atrakcją tego miejsca były organy elektryczne, które „ilustrowały” muzyką nieme filmy.

W czasie II wojny światowej kino działało pod niemiecką nazwą Lichtspielhaus „Helios”. Obecnie salę kinową Heliosa zajmuje apteka samoobsługowa Vitanea. W pomieszczeniach byłej apteki Św. Barbary prowadzonej przez Alfreda i Berthę Czyganów, a potem Józefa Gdynię, obecnie działa apteka Staromiejska.

Tekst powstał w oparciu o materiały archiwalne, I i II tom „Historii Mysłowic” prof. A. Sulika oraz „Śląskie kina między wojnami” dr Urszuli Biel.